დორეთკარისოფელი საქართველოში, ახალგორის მუნიციპალიტეტში (ლარგვისის თემი). მდებარეობს ხარულის ქედის აღმოსავლეთ კალთაზე, მდინარე ჭურთის (ქსნის მარჯვენა შენაკადი) მარჯვენა მხარეს, ზღვის დონიდან 1400 მ-ზე. ახალგორიდან დაშორებულია 27 კმ-ით.

სოფელი
დორეთკარი

წინკიბის ციხის კომპლექსი და წმ. ბარბარეს ეკლესია.
ქვეყანა საქართველოს დროშა საქართველო
სპეციალური ერთეული სამხრეთ ოსეთის დროებითი ადმინისტრაციულ-ტერიტორიული ერთეული
მუნიციპალიტეტი ახალგორის მუნიციპალიტეტი
თემი ლარგვისი
კოორდინატები 42°17′16″ ჩ. გ. 44°25′55″ ა. გ. / 42.288028° ჩ. გ. 44.432167° ა. გ. / 42.288028; 44.432167
ცენტრის სიმაღლე 1400
სასაათო სარტყელი UTC+4
სატელეფონო კოდი +995
დორეთკარი — საქართველო
დორეთკარი
დორეთკარი — სამხრეთ ოსეთის დროებითი ადმინისტრაციულ-ტერიტორიული ერთეული
დორეთკარი
დორეთკარი — ახალგორის მუნიციპალიტეტი
დორეთკარი

2008 წლის 23 ოქტომბრის ოკუპირებული ტერიტორიების შესახებ საქართველოს კანონის საფუძველზე, ტერიტორია ოკუპირებულია რუსეთის ფედერაციის სამხედრო აგრესიის შედეგად და დადგენილია ამ ტერიტორიების განსაკუთრებული სამართლებრივი რეჟიმი.

დორეთკარი შუა საუკუნეებში შედიოდა ქსნის საერისთავოში; მოხსენიებულია იოჰან გიულდენშტედტის 1772 წლის სოფელთა სიაში და ქსნის საერისთავოს 1781 წლის სტატისტიკურ აღწერილობაში. 1865 წელს დორეთკარი თავისი 7 ქართული კომლით ქსნის უბნის მეწყერის სასოფლო თემის შემადგენლობაში შედიოდა. საბჭოთა პერიოდში, 1922-1990 წლებში შეიყვანეს სამხრეთ ოსეთის ავტონომიური ოლქის ლენინგორის რაიონში, ოლქის გაუქმების შემდეგ, ახალგორის რაიონში (2006 წლიდან — ახალგორის მუნიციპალიტეტში). 2008 წლიდან ოკუპირებულია რუსეთის ფედერაციის მიერ.

სოფლის ტერიტორიაზე შემორჩენილია ნასოფლარი წინკიბი ციხით, წმინდა ბარბარეს ეკლესია (IX-X საუკუნეები) და წმინდა გიორგის ეკლესიის ნანგრევები (გვიანი შუა საუკუნეები).

დემოგრაფია

რედაქტირება

2002 წლის აღწერით სოფლის მოსახლეობა იყო 70 მცხოვრები (36 კაცი, 34 ქალი), ეთნიკური შემადგენლობის მიხედვით — ქართველები (74 %), ოსები (24 %).

აღწერის წელი მოსახლეობა
2002 70[1][2]

ლიტერატურა

რედაქტირება
  • მაკალათია ს., ქსნის ხეობა, თბ., 1968.