საგა (ლიტერატურა)
საგა (ძვ. სკანდ. saga < segja - თხრობა), 1. ძველი სკანდინავიური და ირლანდიური ეპიკური ნაწარმოები, რომელსაც ახასიათებს ისტორიული და საყოფაცხოვრებო რეალიზმი, ფსიქოლოგიზმი, თხრობის მშვიდი კილო, ეპოსისათვის დამახასიათებელი სიუჟეტური სიმარტივე. წერილობითი სახით გაჩნდა XII საუკუნის II ნახევარში. 2. XIX-XX საუკუნეებში ჩრდილოეთ ევროპის ლიტერატურაში ზოგიერთი დიდტანიანი პროზაული ნაწარმოების სახელწოდება. მიანიშნებს ამ ფორმის ნაწარმოებთათვის დამახასიათებელ თვისებებზე.
