ვიკიპედია

ფრიდრიხ მერცი

ფრიდრიხ მერცი (გერმ. Friedrich Merz; დ. 11 ნოემბერი 1955, ბრილონი, ჰოხზაუერლანდი, ჩრდილოეთი რაინ-ვესტფალია, დასავლეთი გერმანია) — გერმანელი პოლიტიკოსი, რომელიც 2022 წლის იანვრიდან ქრისტიან-დემოკრატიული კავშირის (CDU) ლიდერის პოზიციას იკავებს და 2022 წლის თებერვლიდან ხელმძღვანელობს CDU/CSU (კავშირის) საპარლამენტო ფრაქციას, ასევე არის ბუნდესტაგში ოპოზიციის ლიდერი. 2024 წლის სექტემბერში იგი გახდა კავშირის კანცლერობის კანდიდატი 2025 წლის ფედერალური არჩევნებისთვის.

ფრიდრიხ მერცი
გერმ. Friedrich Merz
დაბადების თარიღი 11 ნოემბერი, 1955(1955-11-11)[1] [2] (69 წლის)
დაბადების ადგილი ბრილონი[3]
მოქალაქეობა  გერმანია[3]
განათლება ბონის უნივერსიტეტი
მამა ხოაკიმ მერცი
დედა პაულა მერცი
ჯილდოები Orden wider den tierischen Ernst[4]
friedrich-merz.de

მერცი დაიბადა ბრილონში და დედის მხრიდან ფრანგული ჰუგენოტური წარმოშობისაა. 1972 წელს იგი შეუერთდა „ახალგაზრდულ კავშირს.“ 1985 წელს იურიდიული ფაკულტეტის დამთავრების შემდეგ, მუშაობდა მოსამართლედ და კორპორატიულ იურისტად, სანამ 1989 წელს სრულიად პოლიტიკაში არ გადავიდა, როდესაც ევროპარლამენტში აირჩიეს. ერთი ვადის მოხდის შემდეგ იგი ბუნდესტაგში აირჩიეს, სადაც ქრისტიან-დემოკრატიულ კავშირში წამყვან ფინანსურ ექსპერტად დამკვიდრდა. 2000 წელს აირჩიეს CDU/CSU საპარლამენტო ფრაქციის თავმჯდომარედ იმავე წელს, როდესაც ანგელა მერკელი CDU-ს თავმჯდომარედ აირჩიეს. ამ პერიოდში ისინი იყვნენ მთავარი მეტოქეები პარტიის ლიდერობისთვის, რომელიც ოპოზიციას ხელმძღვანელობდა CSU-სთან ერთად.[5][6]

2002 წლის ფედერალური არჩევნების შემდეგ, CDU-ს პარტიის ლიდერმა ანგელა მერკელმა საპარლამენტო ფრაქციის თავმჯდომარეობა საკუთარი თავისთვის მოითხოვა, ხოლო მერცი აირჩიეს საპარლამენტო ფრაქციის თავმჯდომარის მოადგილედ. 2004 წლის დეკემბერში იგი ამ თანამდებობიდან გადადგა, რითაც დაასრულა მრავალწლიანი ძალაუფლებისთვის ბრძოლა მერკელთან[7][6] და თანდათანობით ჩამოშორდა პოლიტიკას, ფოკუსირდა იურიდიულ კარიერაზე და 2009 წელს საერთოდ დატოვა პარლამენტი, სანამ 2021 წელს არ დაბრუნდა. 2004 წელს იგი გახდა Mayer Brown-ის უფროსი მრჩეველი, სადაც ფოკუსირდებოდა შერწყმებსა და შესყიდვებზე, საბანკო საქმესა და ფინანსებზე. იგი მრავალი კომპანიის, მათ შორის BlackRock Germany-ის საბჭოს წევრი იყო. 2018 წელს მან პოლიტიკაში დაბრუნება გამოაცხადა. 2021 წლის დეკემბერში აირჩიეს CDU-ს ლიდერად და თანამდებობა 2022 წლის იანვარში დაიკავა. მას არ გამოუვიდა ამ პოზიციის მოპოვება ორ წინა ლიდერობის არჩევნებში 2018 წელს[8][9] და 2021 წლის იანვარში.[10][11]

როგორც ახალგაზრდა პოლიტიკოსი 1970-იან და 1980-იან წლებში, იგი იყო ანტიკომუნიზმის მტკიცე მხარდამჭერი, რაც დასავლეთ გერმანიის დომინანტური პოლიტიკური დოქტრინა და CDU-ს ძირითადი პრინციპი იყო. მერცმა საკუთარი თავი დაახასიათა როგორც სოციალურად კონსერვატიული და ეკონომიკურად ლიბერალური, და მას მიიჩნევენ CDU-ს ტრადიციული ისტებლიშმენტის კონსერვატიული და ბიზნესის მხარდამჭერი ფრთის წარმომადგენლად.[12] მისი წიგნი „Mehr Kapitalismus wagen“ („მეტი კაპიტალიზმის გაბედვა“) ეკონომიკურ ლიბერალიზმს უჭერს მხარს. იგი იყო Atlantik-Brücke-ს ასოციაციის თავმჯდომარე, რომელიც ხელს უწყობს გერმანულ-ამერიკულ ურთიერთგაგებას და ატლანტიციზმს, და არის ევროკავშირისა და NATO-ს მტკიცე მხარდამჭერი, საკუთარ თავს აღწერს როგორც „ჭეშმარიტად დარწმუნებულ ევროპელს, დარწმუნებულ ტრანსატლანტიცისტს“.[13] მერცი მხარს უჭერს უფრო მჭიდრო კავშირს და „ევროპის არმიას“.[14]

კორპორატიული იურისტი და სავარაუდო მულტიმილიონერი, მერცი ასევე არის ლიცენზირებული კერძო პილოტი და ფლობს ორ თვითმფრინავს.[15][16]

რესურსები ინტერნეტში

რედაქტირება

სქოლიო

რედაქტირება
  1. ↑ Stammdaten aller Abgeordneten des Deutschen Bundestages
  2. ↑ Munzinger Personen
  3. ↑ 3.0 3.1 Catalog of the German National Library
  4. ↑ http://www.akv.de/alle-ritter/
  5. ↑ Huggler, Justin (31 October 2018). „Merkel rival Friedrich Merz emerges as surprise early frontrunner to succeed chancellor“. The Telegraph. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2018-10-31.
  6. ↑ 6.0 6.1 Neukirch, Ralf; Schult, Christoph (2003-06-29). „Der Männerbund“ [The Men's Association]. Der Spiegel (გერმანული). ISSN 2195-1349. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2024-09-02. ციტირების თარიღი: 2024-12-03.
  7. ↑ Weiland, Severin (2007-02-08). „Enthüllung: Wie Merkels und Merz' Feindschaft begann“ [Revelations: How Merkel and Merz's enmity began]. Der Spiegel (გერმანული). ISSN 2195-1349. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2024-08-28. ციტირების თარიღი: 2024-11-08.
  8. ↑ Braun, Stefan (2018). „Die große Zeitenwende ist eine Chance für die CDU“ [The great turning point is an opportunity for the CDU]. Süddeutsche Zeitung (გერმანული). ISSN 0174-4917. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2018-10-29. ციტირების თარიღი: 29 October 2018.
  9. ↑ Connolly, Kate (7 December 2018). „Annegret Kramp-Karrenbauer elected Merkel's successor as CDU leader“. The Guardian. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2018-12-07. ციტირების თარიღი: 7 December 2018.
  10. ↑ „Laschet zum neuen CDU-Chef gewählt“ [Laschet elected new CDU leader]. tagesschau.de (გერმანული). 16 January 2021. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2021-01-16. ციტირების თარიღი: 16 January 2021.
  11. ↑ Pragmatic governor Laschet elected to lead Merkel's party. Associated Press (16 January 2021).
  12. ↑ Escritt, Thomas (31 October 2018). „Conservative contenders vie to overturn Merkel's centrism“. Reuters. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2018-10-31.
  13. ↑ „Merz will CDU-Chef werden: 'Wir brauchen Aufbruch und Erneuerung, keinen Umsturz'“ [Merz wants to become CDU leader: 'We need a new beginning and renewal, not a coup']. Die Welt (გერმანული). 31 October 2018. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2018-11-01.
  14. ↑ Time to wake up: We are deeply concerned about the future of Europe and Germany. ციტირების თარიღი: 8 December 2018
  15. ↑ Sorge, Nils-Viktor. (20 May 2014) Ex-CDU-Star Friedrich Merz: Ganz unten. ციტირების თარიღი: 12 December 2021.
  16. ↑ Hat Friedrich Merz wirklich zwei Flugzeuge? (28 November 2018).
მოძიებულია „https://ka.wiki.x.io/w/index.php?title=ფრიდრიხ_მერცი&oldid=4754611“-დან